دم زدم از تو که عاشق شدنم مغتنم است            ذکر زیـبـای تو انگـیـزۀ هر باز‌دم است

جوهر عـشق تو باعث شده تا خلق شوم            عـاشـقـی شـیـوۀ رنـدانـۀ اهـل قـلـم است

مـنـقـلـب شـد دلـم از رفــتـنــم و آمــدنـم            بهترین لحظۀ عمرم دو دلی در حرم است

رود می‌خواست زلالم بکند گفت: حسین            هرچه در روضۀ تو گریه کنم باز کم است

وقتی انگـشـتـر خود را به گدا داد عـلی            روضه را برد به گودال که حرف از کرم است

مُـقـبـل از راه می‌آید بـشود گـریـه‌کـنـت            آنکه شد تعزیه‌خوانِ غمِ تو محتشم است

روضه از عـلـقـمه آغـاز شده، آل یهود!            چند قرن است علمدار به دوشش علم است

هـرکه بـا آل یـهـود اسـت بـدانـد شـیـعـه            با رجزهای حسین بن علی هم‌قسم است

گفت: جمهوری اسلامی ایران حرم است            با شهیدانِ وطن بیعت‌مان یک قدم است